اضاعه الفرصه غصه

حکمتهای نهج البلاغه       

اضاعه الفرصه غصه.

از دست دادن فرصت اندوهبار است.

وقت غنیمت شمر ورنه چو فرصت نماند           ناله کرا داشت سود گریه کی آمد بکار

از آن روزی که از تو شد چه نالی               وز آن روزی که نامد چون سگالی

چه باید رفته را اندوه خوردن            همان نابوده را تیمار بردن

نه از اندوه تو سودی فزاید               نه از تیمار تو فردا به آید

اگر صد سال باشی شاد و پیروز            همیشه عمر تو باشد یکی روز

اگر سختی بری ور کامجوئی          تو را آنروز باشد کاندر اویی

چون توانستم ندانستم چه سود           چون بدانستم توانستم نبود.

امروز توانی و ندانی              فردا که بدانی نتوانی.

دم غنیمت است.

Take things as they come.

He that will not when he may , when he will he shall have any.