حکمتهای نهج البلاغه
اغض علی القذی و الا لم ترض ابدا.
بر آزار باید تحمل نمود والا هرگز خوشحال نخواهی شد.
رنج چو عادت شود آسودگیست.
(واقعیت اینست که هیچ رنجی تبدیل به عادت نمیشود بلکه چون راه فراری پیدا نمیشود تبدیل به یک اجبار همیشگی میشود.ریشه تمام تحملها و وفق دادنها فقط به فقط ضعف و بیچارگیست.کسی که قدرت و چاره داشته باشد هیچ چیزی را بر خلاف میلش تحمل نمیکند و سریعا و با تمام قدرت خواسته خود را اجرا میکند.تحمل فقط یک راه حل برای بقای یک انسان امیدوار است.و چون مشکلات همیشه وجود دارند و همه مشکلات هم قابل حل نیستند بناچار تحمل هم باید همیشه وجود داشته باشد.وگر نه هر انسانی در برابر اولین مشکل بزرگ زندگیش سریعا منهدم میشود.در نتیجه تحمل فقط یک راه حل جانبی و ناگزیر است نه راهی برای رسیدن به هدف.)
منبع : کتاب امثال و حکم نهج البلاغه
۵
از ۵
۳ مشارکت کننده
